1. 1. Or-nomus; izzati nafs. Oriyating bo‘lsa, sen ham dalaga chiq, kuchingni ketmonda ko‘rsat, men seni mard bilay. S. Ahmad, Qadrdon dalalar Yosh emasmi, birdan uning oriyati qo‘zg‘aldi, Shartta pastga tushdi u ham, U ham yayov yo‘l oldi. A. Oripov, Yillar armoni
2. 2. Uyat, sharm; or. Boylar yetimchani cho‘ri qilishgani ham oriyat qiladi. P. Tursun, O‘qituvchi
3. sft. esk. sk. Asli o‘ziniki bo‘lmagan, birovdan vaqtincha so‘rab olingan. Oriyat tun. ▬ Masalan, Sarimsoq, unga yerni hukumat bergan. Oriyat yer. A. Qahhor, Sarob
1. Nomusli – hayoli – oriyatli – andishali – iboli Bo‘yog‘iga ko‘ra (bo‘yoqdorlik belgisining ortib borishiga ko‘ra)