1. 1. O‘zini katta tutadigan, bosar-tusarini bilmay qolgan; takabbur. Manman odam. Kamtarga — kamol, manmanga — zavol Maqol U ilgarigi manman Tojiboy emas: hiylagina hovurdan tushgan va anchagina muloyimlashib qolgan edi. P. Tursun, O‘qituvchi
2. yoki oki Manman (manaman) degan Mashhur, eng oldingi, dongdor. Xivaning manman degan boylaridan pul topish sirlarini o‘rgandim. J. Sharipov, Xorazm Bunaqa zanjirni yanga tugul, qishlog‘imizdagi manman degan temirchi ham uzolmaydi. Yoshlik Ko‘chaga chiqsam, manman degan yigitlar husnimga mahliyo bo‘ladi. Mushtum Qo‘qonning manaman degan boylaridan Mirazimjon boyni o‘ldirtirib, sir ochilayotganda xo‘jako‘rsinga Ergashga jazo berdirdi. K. Yashin, Hamza
1. Kekkaygan – gerdaygan – kerilgan – dimog‘dor – kalondimog‘ – kerik – manman – takabbur Bo‘yog‘iga ko‘ra (bo‘yoqdorlik belgisining kuchli bo‘lishiga ko‘ra)