1. anat. at. Burun bo‘shlig‘i bilan og‘iz bo‘shlig‘ining tutashadigan yeri; halqumning yuqori bo‘limi. Gulro‘yning dimog‘iga gup etgancha nam tuproqning xush bo‘yi urdi. Yoshlik O‘choqda damlab qo‘yilgan palov hidi dimog‘iga urilib, ishtahasini qitiqladi. Yoshlik
2. ko‘chma hma Ruhiy holat, kayfiyat. Jaranglashib, dimog‘lari chog‘ bo‘lib, Urganch elga hammasi to‘yga ketdi. Yusuf va Ahmad Ahmadning ham dimog‘i chog‘lashdi. F. Musajonov, Himmat
3. ko‘chma hma O‘zini baland tutish, kibr-havo, kekkayish, takabburlik. Takabbur, olifta xonimlar dimog‘ bilan kekkayib, indamay o‘tirardi. Oybek, Nur qidirib Keyingi kunlarda Rashidda dimog‘ paydo bo‘la boshladi. Sharq yulduzi
1. dimog‘i chog‘: kayfiyati yaxshi
2. dimog‘i ko‘tarildi: gerdayib ketdi, kibrga berildi
3. dimog‘i shishdi: kibrlandi, gerdaydi
4. qovoq-dimog‘iga qaramoq: birovning xohishi bilan hisoblashmoq; birovning kayfiyatiga, ko‘ngliga qarab ish tutmoq.
1. Kekkaygan – gerdaygan – kerilgan – dimog‘dor – kalondimog‘ – kerik – manman – takabbur Bo‘yog‘iga ko‘ra (bo‘yoqdorlik belgisining kuchli bo‘lishiga ko‘ra)