1. tar. ar. Amir va xonlar zamonida yer ostiga qurilgan zax va qorong‘i qamoqxona. Zulm zindondan yomon. Maqol
Mahbuslarga to‘lib zindonlar, Adolat deb to‘kildi qonlar. E. Rahim, Yangi qadam

2. ko‘chma hma Azob-uqubat makoni; azobxona, g‘urbatxona. Xuroson olimlar uchun zindon [dedi Badia]. Mirmuhsin, Me’mor
Hech maslahat chiqmadi, Er va xotin bemador: Bo‘lgan edi keng dunyo Bular uchun zindon, tor. G‘ayratiy
Gulandom dutorni olib sozlarkan, dedi: — Dutor bo‘lmasa, bu zindonda yuragim yorilib ular edim. Oybek, Tanlangan asarlar