1. 1. Bir uchini yerga, ikkinchi uchini biror tik narsaga taqab turg‘izib qo‘ymoq; tiramoq, tayamoq. Hassani devorga suyab qo‘ymoq. Tepib o‘tma, suyab o‘t. Maqol
U devorga suyab qo‘yilgan oyboltaga tash-landi. Yoshlik

2. 2. Biror yeridan tutib, ko‘tarib madad bermoq. Kampir, aziz mehmonlarni o‘tqizgandan keyin, cholni suyab olib kirdi. A. Qahhor, Oltin yulduz
[Soqi bobo] Uni qo‘l-tig‘idan suyab, otga mindirdi. Ergash Jumanbulbul o‘g‘li
Oyoqlari uvushgan boyni aravadan suyab tushirishda bukriga Toshtemir ko‘maklashdi. H. G‘ulom, Feruza

3. ko‘chma hma Madad, yordam bermoq; qo‘llamoq. Sen yo‘g‘ingda meni shular suyab yurishdi-da. H. G‘ulom, Mash’al