1. 1. Itarib, bir joydan ikkinchi joyga ko‘chirmoq; jildirmoq, siljitmoq.
Oriq, ko‘zi ichiga tortib ketgan, iyaklari ingichka kelin ayvon taxmonidagi sandiqni nari-beri surar edi.
Saodat
2. 2. Yurmoq (shaxmat va shashka o‘yinida).
Piyodani surmoq. Filni surmoq.
3. 3. Biror tomonga yo‘naltirmoq, solmoq.
Lashkar surmoq. Karvon surmoq.
▬
Ajab, bunda nechun yolg‘iz yuradi, Kim ekan u, kechasi ot suradi?
Gulshanbog‘
G‘irotga men achchiq qamchi urayin, Yov ketindan shu kecha ot surayin.
Gulshanbog‘
4. s. t. t. Surtmoq, surkamoq.
[Nafisa] Ikki qo‘li yorilgan, hadeb glitserin surmoq ham foyda bermasdi.
Mirmuhsin, Qahramonnoma
5. 5. Otlar bilan qo‘shma fe’l yasaydi.
Davr surmoq, kayf surmoq, xayol surmoq, hukm surmoq.
▬
U shildirab oqayotgan ariq ichidan baliqchalar izlab, xayol surayotgan Hafizaga boqib turardi.
Mirmuhsin, Umid
Ularni kuzatib turgan ona, qizining eng o‘ynab-kuladigan, ayollik, onalik baxtini suradigan vaqti o‘qish bilan o‘tayotganiga achinar edi.
S. Nurov, Maysalarni ayoz urmaydi
Bog‘da gulni tergin endi, Davr-u davron surgin endi.
Gulnorpari