1. 1. Bo‘lar-bo‘lmasga hovliqib yoki tutaqib ketmaydigan; og‘ir, vazmin.
Sovuqqon odam.
▬
U [To‘g‘onbek] shahzodaga niyatlarini dilga yashirishni, har qanday sharoitda ham yashirin ishlashni, har vaqt sovuqqon bo‘lishni kengash berdi.
Oybek, Navoiy
2. 2. E’tiborsiz, beparvo.
Sovuqqon rahbar.