1. 1. Sehr bilan o‘zi yoki boshqalarni har xil qiyofaga kirituvchi; afsungar, jodugar (ertak va afsonalarda). Chiroyli yigit qiyofasiga kirib olgan sehrgar Iblis, sevgilimni qo‘ltiqlab ketayotganini ko‘rib, yonib ketdim. X. To‘xtaboyev, Shirin qovunlar mamlakati
U sehrgar bir dumalab, chumchuq qiyofasiga kirdi-da, pir etib uchib ketdi. Oltin beshik

2. ko‘chma hma Maftun qilib, o‘ziga bog‘lab oluvchi; fusunkor. Sehrgar ko‘zlar. Sehrgar qiz. ▬ Radiodan dutor sadosi taralar, sehrgar kuy Temirjonning qalbiga kirib borar, uning yuzida ma’sum latofat uyg‘otardi. J. Abdullaxonov, Oriyat