1. 1. Kayfi bor, shirakayf; kayfli. — Oyoqlarim ham qaltiray boshladi, ko‘chada sarxush odamlarday borardim, — dedi Kamoliddin. T. Jalolov, Oltin qafas
Bir kech ziyofatdan sarxushroq bo‘lib qaytdim. Sh. Xolmirzayev, Og‘ir tosh ko‘chsa
Otabek sarxush tovush bilan jiddiygina qilib [mashshoqqa] javob berdi: — Bilsangiz, haydalish kuyini chalingiz, ajralish kuyini chalingiz! A. Qodiriy, O‘tgan kunlar

2. ko‘chma hma Biror narsadan kuchli ta’sirlanib zavqlangan, kayf qilgan; o‘ta baxti-yor; masrur. Men sizni sevaman yalpizlar atri, Qushchalarning sarxush sayrog‘i bilan. X. Davron, Tungi bog‘lar
Bo‘sa meni ayladi sarxush, O‘ynab turib sochingning uchin, Yengil tortdim go‘yoki bir qush. Uyg‘un