1. 1. Tartibsiz qattiq ovozlar, baqiriq-chaqiriqlar; chuvvos. Qiy-chuv, chag‘ir-chug‘ur quloqni kar qiladi. Qizdirilgan chirmandalar havoni yangratadi. Oybek, Tanlangan asarlar Onaxon qiy-chuv qilib, suv sachratib o‘ynayotgan bolalarga yana qaradi. A. Muxtor, Opa-singillar Qarsak ustiga qarsak bo‘ldi, qiy-chuv ko‘tarildi. M. Muhammadjonov, Turmush urinishlari
2. 2. Tartibsiz yig‘i-sig‘i ovozlari; uvvos. Ayollarning aza tutgandagi qiy-chuvi, bola tuqqandagi fig‘onlari eshitilib turadigan pastak uylar kambag‘al-qashshoqlarning boshpanalari edi. P. Tursun, O‘qituvchi Atrofni qiy-chuv, g‘ala-g‘ovur bosdi. S. Siyoyev, Avaz
1. Shovqin – shovqin-suron – suron – shov-shuv – g‘ovur – g‘avg‘o – g‘ala-g‘ovir – qiy-chuv – dod-voy – ayyu-hannos Bo‘yog‘iga ko‘ra (belgini kuchli ifodalashiga ko‘ra)