Punktuatsiya – tilshunoslikning tinish belgisini ishlatish qoidasini o‘rgatuvchi bo‘limi. Lotincha punktum – nuqta, kichkina dog‘. Punktuatsiya uch narsani anglatadi: 1) alifboga kirmaydigan grafik belgilar majmui; 2) yozma matnni punktuatsion jihatdan me’yorga soluvchi qoidalar majmui; 3) tinish belgilarini ishlatish qoidalarini o‘rganuvchi tilshunoslik bo‘limi.
Tinish belgilari taraqqiyoti turli tillarda turlicha bo‘lgan. Hozirgi punktuatsion tizim G‘arbiy Yevropa tillarida XV–XVI asrlarda, rus yozuyida XIX asrning ikkinchi yarmida, o‘zbek yozuvida lotin imlosiga ilk o‘tilgandan keyin shakllandi. Arab imlosi bilan ish ko‘rganda o‘zbek tili arab tiliga xos ishoraviy belgilardan foydalangan.
Tinish belgilari soni ham har xil tillarda o‘ziga xos. Ingliz tilida tutuq belgisi va chiziqcha ham tinish belgisi hisoblanib, ularning jami soni 12 ta bo‘lsa, o‘zbek tilida jami 10 ta tinish belgisi mavjud: vergul, nuqtali vergul, nuqta, ikki nuqta, ko‘p nuqta, ko‘proq belgisi, tire, undov belgisi, qavs, qo‘shtirnoq.
Punktuatsiyatilning sintaktik sathi bilan zich bog‘langan. Tinish belgisi yozma nutq birligi bo‘lgan gapning to‘g‘ri anglashilishini ta’minlaydi.
O‘zbek tili punktuatsiyasini takomillashtirishda tilshunoslarimiz H.G‘oziyev, S.Ibrohimov, G‘.Abdurahmonov va K.Nazarovning xizmati katta.