1. taql. s. Nafas olish, o‘tni o‘chirish yoki alangalatish va issiq narsani sovitishda ikki lab orasidan kuchli bosim bilan havo chiqishida eshitiladigan tovush va shu harakatning o‘zi haqida.
Mulla Said Jalolxon burniga qo‘ngan pashshani qo‘lidagi ro‘molcha bilan qo‘rish malol keldi shekilli, ostki labini cho‘zib, puf dedi.
A. Qahhor, Bashorat
[Gulnor] Yonidagi chiroqni puf deb o‘chirdi.
Oybek, Tanlangan asarlar
Shuning uchun bolalari kasalmand ko‘rinisharkan-da! Dalavoyning ayoli puf desa, uchib ketadigan, ramaqijon ekan.
Yoshlik