Orfografiya – (yunon. orphos - «to‘g‘ri”, grapho – “yozmoq») – so‘z o‘zaknegizi va qo‘shimchasini yagona tarzda yozish haqidagi qoidalarni o‘rganuvchi tilshunoslik sohasi. Orfografiya adabiy tilning yozma shakliga xos, orfoepiya va alifbo (grafika) bilan uzviy bog‘liq. Bu bo‘limda so‘zning tovush tarkibi, so‘z va uning morfologik tarkibi imlosi, qo‘shib yoki ajratib yozish, bosh harflarni qo‘llash qoidalari, bo‘g‘inga ajratish, satr ko‘chirish qoidalari o‘rganiladi. Orfografiya qoidalari til va jamiyat taraqqiyoti bilan bog‘liq ravishda yangilanib borishi mumkin. O‘zbek yozuvi uchun hozirga qadar ikki marta imlo qoidasi tasdiqlangan: 1. 1956- yil kirill yozuviga asoslangan o‘zbek yozuvi imlo qoidalari. 2. 1995- yil 24- avgustda lotin alifbosiga asoslangan o‘zbek yozuvi imlo qoidalari.

            Orfografiya tamoyili. O‘zbek yozuvi besh tamoyil asosida ish ko‘radi: 1) fonetik yozuv; 2) morfologik yozuv; 3) shakliy yozuv; 4) tarixiy-an’anaviy yozuv; 5) farqlash yozuvi.

Bu tamoyillar yozilishi va talaffuzi muvofiq kelmaydigan holat uchun ishlatiladi. Mas., kitob so‘zining talaffuzida btovushi ptarzida eshitiladi. Demak, so‘zdagi tovushning asli va talaffuzi farq qilganligi va so‘z o‘zlashma bo‘lganligi uchun imloda shakliy yozuv qoidasiga tayaniladi. Yokimenso‘ziga-ningqo‘shilganda asl holat menning bo‘lishi kerak edi. Talaffuz esa mening ko‘rinishida. Demak, bunda tovushni tushirib yozishga asos bo‘lgan qoidaga tayaniladi. Talaffuzi va imlosi bir xil so‘zga yozuv qoidasi ishlatilmaydi.