1. esk. kt. kt. Qo‘shish, bog‘lash, tirkash.
2. tlsh. sh. Fors, arab va ba’zi turkiy tillar grammatikasida: aniqlanmish bilan undan keyin joylashgan aniqlovchini bog‘lovchi urg‘usiz unsur; bog‘lanishning fors tilidan o‘zlashgan shunday turi o‘zbek tilida ko‘pincha undoshlardan keyin i, unlilardan keyin yi keltirish bilan bo‘ladi, masalan, oshiqi beqaror, shahri azim, bodi sabo, oynayi jahon, baloyi nafs.